Waarom zien we eigenlijk onscherp onder water? Als we met de ogen open zwemmen zien we onscherpe vormen die wazig zijn.
Deze ervaring is te vergelijken met bijziendheid. Een zwembril doet wonderen voor je zicht onder water. Hoe kan dat?

Het heeft alles te maken met lichtbreking, het licht beweegt zich niet even snel door elke doorzichtige stof. Wanneer het licht van het ene medium naar het andere reist, verandert het van snelheid én van richting. Denk maar aan een rietje in een glas water, dat wel gebroken lijkt aan het wateroppervlak.

Deze redenering toegepast op ons netvlies: De lens van onze oogbol is gevuld met een vloeistof die erg op water lijkt. Licht dat in onze ogen terechtkomt, wordt dus gebroken bij de overgang van lucht naar oog. Omdat een oog bol is, worden alle lichtstralen in verschillende richtingen gebroken. Een sterk staaltje van evolutie heeft ervoor gezorgd dat onze ogen nét zo krom zijn, dat alle lichtstralen, mooi samengebundeld, op het netvlies achteraan de oogbol terechtkomen.

Maar onder water treedt die breking nagenoeg niet op, omdat de vloeistof in je ogen ongeveer dezelfde brekingsindex heeft als het water waarin je zwemt. De lichtstralen gaan gewoon rechtdoor en worden nooit samengebundeld tot één scherp beeld.

Een zwembril doet niets meer dan ervoor zorgen dat lichtstralen opnieuw een lucht-vloeistofbarrière overbruggen vooraleer ze in het oog terechtkomen. Dat is genoeg om een scherp beeld op het netvlies te laten verschijnen.
De angst die ontstaat bij heel wat kinderen en volwassenen heeft te maken met het feit dat je ogen en luchtwegen in contact kunnen komen met water.